Helmut

Kees hoor ik ineens achter me als ik gisteren Door de stad dwaal op zoek naar iets te eten. Het lijkt of ze Luarc geen pinchos kennen, alleen maar taartjeswinkels. Het blijkt Helmut te zijn die ik volgens mij in Pendueles heb getroffen hij leidt me naar de haven en We babbelen gezellig, nog steeds zonder eten. Hij heeft ook als van zijn schenen en slikt nu een middel tegen artritis en zegt dat het werkt. Daarnaast klaagt ie over het gebrek aan stokken. Even later geef ik hem mijn 2 de paar stokken en hij mij een strip van de medicijnen. Ik weet niet o ff ze iets doen, maar je weet nooit.
Vandaag is hij de eerste die ik zie bij de herberg. Hij heeft weinig gelopen , maar is erg blij met de stokken. Onderweg ontmoet ik ook nog Eva (tsjechie) en een canadese die al eerder bij mij in de herberg sliepen.in de herberg krijg ik een geel blauw armbandje van haar, dat geeft ze aan iedereen waar ze contact mee heeft.
Het is een lange etappe, maar verrassend genoeg duikt om kwart over drie ineens de herberg op. Ik besluit dan toch maar hier te blijven, maar als ik vannacht weer niet kan slapen van het gesnurk, gaat er iemand overlijden. Het liedje I kill you galmt in mijn hoofd. Onderweg in Navia loop ik langs het station. Even de vertrektijden checken om mijn been een beetje te ontzien. De trein gaat veel te laat. Dan naar het busstation, maar de bus met ee n redelijke vertrektijd rijdt niet Door tot La Caridad. Dan toch maar lopen. All in all weer goed gedaan jochie.