Gisteren en vandaag

Had ik gisteren een leuk stukje geschreven, is het niet doorgekomen, kut app.
Een paar dingetjes dan nog maar over gisteren. Vrijdagavond nog een uurtje yoga gedaan olv Olivia (usa) in de fantastische casa carmina. En gegeten met de 3 Amerikaanse dames, die ik de wild bunch noem, een heerlijke stel pestkoppen.goed geslapen en prima ontbeten.
Onderweg haalde ik de wild bunch in. We nemen afscheid, ik zal ze niet meer zien. Ik loop ver, naar Santa Marina. Mijn been barst uit elkaar van de pijn. Mijn pension begint in een oude vuil bar en ik denk, waar ben ik nu weer beland? Gelukkig blijkt de kamer in een bijgebouw van een prachtig huis iets verderop. Allemaal prima in orde. Voor het eten maak ik kennis met Barbara (Slovenie) die ik in het Duits aanspreek omdat mijn Deense vrienden haar de altijd lachende Duitse noemden, toen ze op vr ij dagmaat langs het terras liep waar wij aan het zuipen waren. We eten samen en hebben een leuk gesprek.
Vannacht lekker geslapen en weer geen insectenbeten, zal wel aan de spray liggen. Goed ontbeten in de vuil kroegen in de regen op pad. Al snel trek ik mijn regenkleding uit. Het blijft een heerlijke bewolkte dag. Steeds op tijd is een een bar of een return, waar ik drink (cola en café con leche) en iets eet. Het is nu 4 uur, dus zo maar weer een pincho. Net als gisteren heb ik rechts een horizon van zee, die heel dichtbij lijkt. Ik loop veel op de weg en Door het bos. Omdat de strook tussen de zee en de bergen smal is ligt alles dicht bij elkaar, snelweg, provinciale weg, spoor, bospad . Op het bospad hoor je het gebrom van de snelweg en de op de prov. Weg passerende auto's. Het is een s leuke tocht en om 3 uur ben ik binnen. Olivia en haar man zijn er ook, en alle onderbedden zijn al bezet. Dat wordt wat als ik vannacht weer 2 keer moet pissen en met mijn zere been in en uit dat bed moet klimmen. My God, wat haat ik albergues. Morgen nog een lange dag en dan weer ee n beetje normaal. Mijn been houdt het niet lang meer.