Het gaat hard

Ik merk dat ik steeds vergeet om dingen op te schrijven. Zo heb ik gisteren de 1000 km overschreden. Toch gauw meer dan een miljoen stappen.
Gisteren na terugkomst in de herberg, met Martin toch nog even de kroeg opgezocht, daarna wat proberen te slapen, maar dat viel tegen in de drukte van de kleine herberg. Boodschappen gedaan voor he g ontbijt en toen pas een ontbijt kroeg ontdekt. Ach ja.
Vanochtend kwart voor zeven op. Redelijk geslapen , weinig snurken in onze slaapzaal. De pelgrims uit de andere slaapzaal zien eruit alsof ze geen oog hebben dichtgedaan, 3 snurkers. Goed ontbeten met melk broodjes, ham, yoghurt. In de rugzak nog bananen en chocola. Toen even moeten wachten op het licht. Kort fout gelopen, leve de gps. En toen de heuvels weer in. Veel mist en mooie plaatjes. Korte stop op het plein bij de kathedraal in Monroe, met Steven, Martin, Gideon, Catherine, Eva en het Duitse meisje met de moeilijke naam. Moeite om de stad uit te komen en toe begonnen aan 3 uur klimmen. Waarvan de laatste 30 minuten supa stijl. Wel mooi, maar erg inspannend. Zeker nu ik in mijn linker bovenbeen sinds gistermiddag een nieuwe blessure heb. Veel pijn, maar geen spieren. Wat het dan wel? Ik hoop geen ontsteking van de aanhechting, maar We zien wel. Uiteindelijk toch weer bij de eersten binnen (is het een wedstrijd?). Ik loop met een beetje spijt de herberg voorbij, want netjes en wasmachine en loop naar een pension in A badinerend, 500 m verder. Martin verblijft daar ook. Na een goede lunch in het restaurant even proberen te slapen, maar dat lukt niet. Dan maar aan het bier en een blog schrijven. Morgen is redelijk vlak.
De dagen gaan snel, ws de 5e al in S.