Tja

Het enige dat lijkt te tellen is de prestatie om naar S te lopen. Ook als ik het commentaar op mijn aankom st foto lees. En dat zal het ook wel zijn. 1200 km lopen. Het ging eigenlijk ongemerkt, ook als je de pijn in mijn voeten meetelt. Die dingen zijn achteraf snel vergeten. Helaas was het me daar allemaal niet om te doen.
Net als vandaag, het lopen wilde niet, mijn hak/blaar ging steeds meer pijn doen. En ik strompelde zo ongeveer S binnen over een niet zo'n leuk stuk wandeling. Je merkt dat ieder in zijn eentje wil binnenkomen. Emoties zijn toch individueel. Mij doet het niks. Naarmate de catedraal nadert wordt het drukker en toeristischer.  Ik moet wel bijna huilen als de 2 Argentijnen me omhelzen en feliciteren met de prestatie/aankomst. Ze nemen mijn finishfoto. Ik haal gelijk mijn Compostela (waarom eigenlijk) en zie dat Martin ook binnen is Daarna even naar de huiskamer van de lage landen (ontbindt van Nederlandse pelgrims) mar het is me te huiselijk, te Brabants.  Iets gegeten en naar het hostal 15 minuten verderop. Gedoucht en even geslapen in mijn kloostercel.
Voordat ik neerstrijken op dit terras in een superdividend straat kom ik nog Andrea tegen die ik voor het laatst in sjpdp  zag. Een blij weerzien van beide kanten. In het hostal heb ik trouwens ook nog en meisje gezien dat ik in de herberg in SJPDP had getroffen, maar IK had haar niet herkend. Zij mij wel.
Het zit er op, dit is mijn laatste blog. Morge n Isabel verwelkomen, overmorgen met de bus een excursie naar Finisterra en zaterdagavond ben ik weer thuis.