Barbara

Gisteravond met Martin nog een pelgrims menu gegeten. Als enige in de zaak aan de overkant van ons pension en nog geen enkele aandacht van de ober.  De tweede gang stond al op tafel voor ik klaar was met mijn eerste gang. Maar wat kun je verwachten voor 13 Euro en dat is nog veel voor een menu. Intussen begint de friet met lomo of pollo wel te vervelen. Ik probeer in ieder geval altijd een salade en wat fruit te eten, maar dat lukt niet altijd. in bed weer helemaal lek gestoken Door de bedwantsen,  mijn linkerbeen ligt helemaal open. Net dus even extra smeerseltjes en insectenspray gekocht.
Vandaag om half acht ontbeten in het pension en om acht uur gaan lopen. Door goede voorbereiding direct goed de stad uit. Wonderbaarlijk genoeg heb ik geen last meer van mijn linker bovenbeen en ook de rechterscheen doet weinig pijn. Zou het dan overgaan?
Mooi redelijk vlak pad Door bossen velden en ook op de weg. Onderweg gesproken met Catherine, verpleegster uit Quebec,  die symbolisch 9 maanden vrij heeft genomen, over wat de camino haar heeft gebracht. Ik ben als eerste binnen in een relatief  nieuwe herberg, waarvoor ik onderweg midden in het bos vanuit een auto een folder kreeg toegestopt. Lekker gedoucht in een nog schone douche en mijn kleren laten wassen en drogen. Dat is fijn. Daarna gegeten in de stad, maar het smaakt allemaal het zelfde. Bij terugkomst in de herberg kom ik Barbara tegen die er weer iets beter uitziet dan de vorige keer. Straks even bijpraten.
Vanochtend was ik al na aan het denken over wat ik zondag over een week zou gaan koken.
Het is nog vroeg, ik zal me wel gaan vervelen.